اين يکی رو ديگه اصلا جدی نگيريد!!!

الرحيل

وَ رَحَلتِ،
وَغَدَت کُلَّ العَصافيرَ الَّتي
کُنتُ اَراها في رُؤایَ،
رَحَلَت،
وَ اِبتَعَدتِ،
وَ غَدَی کُلَّ نَخيلٍ
کَانَ يَدعو اللهَ لي حَتَّی اَراکِ
قَد مَات،
کَم مِنَ المَرَّةِ جائَتني
لِحَدِّ الشَفَةِ
تِلکَ الکَلِمَةِ المَغموضَةِ لَکِنَّها
رَجَعَت وَ کَانَ
يَدُورُ في ذِهني اِذَا
قُلتُها ، هَل سَاَراکِ مَرَّة ً اُخرَی تُرَی؟
کَم
مِنَ المَرَّةِ
قَالَت لِیَ نَفسي: فَتَاَمَّل!
فَتَمَهَّل،
فَاِذَا
تَفَوَّهتَ بــِتِلکَ الکَلِمَةِ
لَا يَکونُ لِلرَّجعَةِ مِن اَیِّ
اَمَل.
***
اَ لَان اَمشي وَ کَـأَ نّي اَتبَعُ طَيفَ سَراب
اَتذَ کَّر
کُلَّ حَرفٍ قُلتِهِ
کَانَ مَديحاً اَو عَتاب
وَ سَأبقَی
اَتخَيَّل وَ
اُرَدِّد
کُلَّ نَظرَه ، کُلَّ بَسمَه
کُلَّ حَرَکَةِ الشَّفَةِ الحَمراءِ،
بــِـاِکتِئاب
لکِنَّ مُرورَ طَيفَکِ في الذَّاکِرَة
يَبدَاءُ بــِمَسحِ
الحُزنِ مِنها
فَاکونُ فَــرِحاً
کَطِفل ٍ يَحصُلُ عَلَی اَمَل ٍ
قَديم.
***
اَلاَنَ لَستِ بــِقُربي
سِوَی اِن کُنتُ قائِلُها لَکِ اَم
لَا
وَ مُنذُ ذَهابُکِ
فَهَذا القَلبُ الاَهيَمُ لَن يَخفِقَ اَبدا
وَ
لَکِنّي سَـاَنتَظِرُ عَلی الطريق ِ
سَـاَنتَظِرُ هُنا
وَ عِندَ رُؤيَتَکِ في
قَولِها
بــِحُبِّنا اُقسِمُ بــِاَن لَا اَترَدَّدا.

و.م. خرداد
۱۳۸۲

اینم ترجمه اش

و تو رفتی،
و همه گنجشکهایی که در رویاهایم
میدیدم
رفتند،
و دور شدی،
و هر درخت نخلی ،که برای آنکه من تو را ببینم
دست به دعا برداشته بود،
مُرد،
چند بار تا مرز لبانم آمد
آن کلمه راز آلود
ولی
باز می گشت در حالی که می اندیشیدم که آیا اگر
آن را بگویم بار دیگر تو
را خواهم دید؟
چند بار
نفسم به من گفت: اندکی تامل کن
اندکی صبر کن
که
اگر این حرف را بر زبان آری
امیدی به بازگشت نخواهد بود
***
حالا من به
دنبال سرابی گام بر می دارم
و هر حرفی را که گفتی به یاد می آورم
چه تمجیدی
بوده و چه سرزنشی
و همچنان
تصور می کنم و تکرار،
هر نگاه و هر لبخندت
را
و هر حرکت آن لبهای سرخت را ،با افسردگی
ولی عبور شبحت از یادم
غم را
از آن می زداید
و مرا شاد می سازد
به مانند کودکی که به آرزویی دیرین دست
یابد
***
حالا در کنارم نیستی
فارغ از آنکه آن را به تو گفته بوده ام یا
نه
و از زمان رفتنت
این قلب تشنه هرگز نخواهد تپید
ولی من بر راه ،منتظر
می مانم
همینجا
و به محض دیدنت در گفتنش
(قسم می خورم به عشقمان) تردید
نخواهم کرد

و.م. خرداد ۱۳۸۲