عکس

اين عکسی که پايين می بينيد، عکس هيات علميِ دانشکده نفتِ.باور کنين راست می گم.عکس مربوط به سال ۱۹۶۲.اون موقع همين آقای دیوید هاليدي معروف که کتابش همه جا متن درسيِ دانشگاه ها هست ، استاد پروازی اين دانشکده بوده.ولی حالا چی؟ تا همين چند وقت پيش قرار بود اين دانشکده رو تعطيل کنن. يکی نيست به اينا بگه بابا وجود يه محيط دانشگاهی توی يه شهر آرزوی هر کسيه.به نظر می رسه که مسوولين ما اينو خوب می دونن ولی نمی خوان قبول کنن.مگه مردم همين شهر ۸ سال جنگو تحمل نکردن؟ در حاليکه خيلی راحت می تونستن دروازه های شهرو به روی مهاجمين باز کنن. پس حالا ديگه از چی می ترسين؟ يعنی اين مردم که زمانی جزو با فرهنگترین مردم ایران بود و ۸ سال جنگ و مهمتر از اون تبعات جنگ رو که مهمترينش از بين رفتن بافت فرهنگی شهر بود تحمل کردن ، اينقدر لياقت ندارن. انصاف هم خوب چيزيه . البته اينو بگم که ما هم کم مقصر نيستيم. مگه اگه اينجا تهرانه ، قبلا هم همينطور بوده؟ نبايد انتظار داشت تا وقتی آدمای با فرهنگ اين شهر به بهانه امکانات کم ايجا رو ترک می کنن تغييری در وضع اينجا به وجود بياد. اميدوارم ما اينجور نباشيم.