دلتنگی ۳

آرام به صورتش نگاه می کردم. لبخند زد.باز هم آن چاله های کوچک روی گونه
اش حواسم را از اطرافم گسست. حواسم به حرفهايش نبود، ولی فکر می کنم او فهميده بود
من آنجا نيستم. لحظه ای ساکت شد، بعد با خشمی که تا به حال در او نديده بودم کمی به
صورتم نزديک شد و گفت :

�لَا تُقَبّلني بعُنفٍ...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ�مرا به این شدت (و به زور) نبوس
...

زَهرَةَ الرُّمَّانِ لَيسَت تَتَحَمَّل! ـــــــــــــــــــــــــــــ
چرا که گل انار طاقت این شدت را ندارد !

لَا تُقَبّلني
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مرا
نبوس

فَلَو ذَابَ فَمي
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اگر دهانم ذوب
شود

مَاذَا سَتَفعَل؟� ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه خواهی کرد؟�

�نزار قبانی�