بالاخره بعد از این همه وقت، رفت(ی)م سینما. پشیمان نیستم. خوشم آمد. فیلم قشنگی بود. «طبل بزرگ زیر پای چپ» فیلم جالبی است. در نوع خودش تفکر بر انگیز است و جذابیت فیلم با بازی حمید فرخ نژاد کامل می شود. من در فیلمهایی که از حمید فرخ نژاد میدیدم، همیشه یک تکرار را حس می کردم. یک جور عصبی بودن. اینبار هم خودم را آماده کرده بودم که بازی او را همینطور ببینم. اما خوشبختانه پیش بینی ام اشتباه بود. اینبار فرخ نژاد بالعکس، به خوبی در نقش یک آدم خوشروحیه که اصلا خودش را بابت شرایط آزار نمی دهد ظاهر می شود.
من همیشه از فیلمهایی که بازیگران کمی دارند لذت برده ام. اینبار هم همینطور. این فیلم هم مثل روبان قرمز سه بازیگر دارد و باز هم به خوبی از عهده نگه داشتن مخاطب روی صندلی حداقل تا آمدن تیتراژ و البته روشن شدن چراغهای سینما و فریاد مسوول سالن که «خانمها، آقایان سریعتر!»، بر آمده. در مورد فیلم بیشتر توضیح نمی دهم. راستی موسیقی هم از مجید انتظامی بود. توصیه می کنم ببینید. سینما فلسطین. البته روز شنبه بروید تا مجبور به پرداخت هزار و پانصد تومان برای بلیط نشوید!
پی نوشت: دو پاراگراف بالا را خودم یک بار خواندم. خیلی جمله های بی خود و نچسبی به کار برده ام! خودم قبول دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر