۱۳۸۳/۱۱/۱۴

دو دنيا

باغهای کندولوس را ديدم. شايد انتظار من زيادی بالا بوده ولی اصلا فيلم قشنگی نبود. ريتم خيلی کندی داشت و آخر سر هم حرفی جديد برای گفتن در آن نبود. همان حرف هميشگی در باب عشق! می ماند بيد مجنون مجيدی که شايد تکانی بدهد به جشنواره که آن هم حالا برای اکران آماده نيست.

اين روزها درگير چند کتابم. يکی «دو دنيا» بود از گلی ترقی که عملا مجموعه ای است از خاطرات خودش. گرچه داستانها همگی در دنبال هم نوشته شده اند ولی می توان هر يک را مستقلا خواند. اگر کتاب را در دسترس داشتيد، «گلهای شيراز»، «پدر» و «آخرين روز» را از اين مجموعه بخوانيد. خصوصا آخرين روز را.

هیچ نظری موجود نیست: